Utrecht/Nederlandse deelnemerservaringen
Ervaringen van deelnemers aan de WNBR Utrecht 7 juni 2008
Hoewel ik me afvroeg of ik het wel zou aandurven, was dat over toen ik bij de start iedereen opgewekt zijn kleren uit zag doen alsof het zo hoorde, en zelfs geen vijgeblaadjes voor deed. Van dat laatste zou ik niets hebben willen weten: bloot is bloot!
En hoewel er veel bekijks bij de start was, ging de tocht vrolijk van start.
Onderweg heb ik veel plezier gehad van de reacties van de terrasjes en de boten in de gracht. Eigenlijk liep alles perfect. Één opmerking: oppassen dat de groep niet teveel uiteen valt bij stoplichten (en bij de hekjes waar je alleen per stuk doorheen kan). Verder alle lof voor de organisatie en toch volgend jaar?
Piet
Wat was het afgelopen zaterdag een gezellige happening!
Een prima vóórtrekker in de persoon van Ernic
en een heel leuke groep deelnemers!
Bijzonder leuke reacties van de omstanders! Geen wanklank gehoord! We werden enkel maar aangemoedigd! Onze actie werd in de Domstad met groot enthousiasme begroet.
Fijn, dat jullie er allemaal waren! Iedereen was zo positief ingesteld. Zodra we reden, kregen we echt het groepsgevoel. Samen naakt hoeven we niet bang te zijn. Dat gaf een warm gevoel van verbondenheid voor de goede zaak.
We zijn ervoor gegaan en we mochten ervoor gaan. Er werd ons niets in de weg gelegd. De stad Utrecht gaf ons alle ruimte. Bedankt daarvoor!
Heerlijk, om zo door de drukke Utrechtse binnenstad op een zonnige zaterdagmiddag tussen allerlei terrassen door op een ludieke wijze met ons eigen blote lijf een indringende boodschap te mogen laten zien! In onze naaktheid en kwetsbaarheid waren we sterk!
Utrecht is een voorbeeld geworden voor de WNBR's in volgende jaren in ons land. We hebben genoten!
Jan & Joop
Ik ben met de fiets op de trein gestapt en naar Utrecht afgereisd. Ik kwam vrij vroeg bij het afgesproken punt aan en zag daar al enkele mensen staan. Ik dacht al, nou, dat wordt een hele verzameling maar … al deze mensen, aardige jonge dames en een enkele aardige jongeman bleken van diverse persinstellingen te zijn. Ook jongelui van de Utrechtse journalistenschool waren aanwezig maar verder ? Ja, al spoedig kwam Ernic, de organisator van het geheel aanzetten. Verder een heel enkele deelnemer. Ik had al verkondigd, dat ik bij alleen deelname van de pers en een enkele naturist het voor gezien zou houden, maar zie daar: het zonnetje brak door en toen we tenslotte naar het parkje in de buurt vertrokken, om daar ons voor de tocht klaar te maken, was de groep echte meedoeners toch tot rond de 25 personen aangegroeid.
En zo vertrok de hele ploeg tenslotte voor de protestnaaktfietstocht door het centrum van Utrecht, omzwermd door jongelui met camera’s van diverse kranten. Het was druk in de binnenstad van Utrecht. Het was mooi weer. Vele mensen liepen te wandelen, deden inkopen of zaten te genieten op een terrasje in de zon. De groep trok natuurlijk veel bekijks maar het verrassende was misschien, dat er alleen gelachen werd, af en toe werd geapplaudiseerd, maar negatieve reacties bleven achterwege. Het enige dat je een enkele keer hoorde was het hoge geschreeuw van een paar vrouwen, die dat naakte gedoe toch wel zeer opwindend vonden. Eigenlijk vond ik toen, dat je dit elke week zou moeten doen, zodat deze”dames” ook aan een beetje bloot zouden wennen.
Negatieve reactie, zoals voorspeld, van de politie bleef ook uit. De enkele agent die we zagen, groette vriendelijk en ik had de indruk dat ergens een motoragent ons een beetje “beschermde.
Wanneer je de opkomst van de fietsers vergelijkt met de opkomst in andere landen en steden is een aantal van 25 mensen maar erg magertjes. Maar in vergelijking met de Nederlandse tochten waar in voorgaande jaren wel eens gefiets werd met niet meer dan dertien man is de opkomst nog niet zo slecht. Er hadden zich echter een tachtig mensen bij de organisatie opgegeven , maar men had sterk de indruk, dat een groot aantal eventuele deelnemers hadden afgehaakt i.v.m. berichten als zou de politie hardhandig optreden tegen elk beetje te veel naakt. Dat dit helemaal niet het geval was bleek duidelijk tijdens de tocht.
En aan het einde van de tocht, bij het aankleedpunt, was iedereen er toch wel van overtuigd, dat deze fietstocht, waarbij het toch in de eerste plaats ging tegen het teveel autogebruik, zeker waar het eigen lichaam en fiets de transporttaak makkelijk konden overnemen, geslaagd was. En dit was zeker niet in de laatste plaats te danken aan de uitstekende voorbereiding van de tocht door enkele vrijwilligers.
Wim Dolman (uittreksel van een langere tekst voor een naturistenclubblad)
